معایب ورمی کمپوست

نسبت بین میزان زباله و زمان:

ورمی کمپوست نیاز به استفاده از لایه های نازکی از زباله به دلیل تأمین
نیاز دمایی دارد. اگر زباله های زیادی را در مدت زمان کوتاهی در سطل زباله نگهدارید،
دما خیلی سریع افزایش می یابد و کرم ها را از بین می برد. مقادیر زیادی زباله باید
در مناطق وسیعی از زمین پخش شود تا دمای مناسب حفظ شود.

محدودیت های دمایی:

ورمی کمپوست نیاز به دمای پایین دارد که این دما در طی عملیات کمپوست
نیز حفظ شود تا کرم ها رطوبت خود را از دست ندهند و خشک نشوند. دمای معمولی برای
ورمی کمپوست بین ۱۲ تا ۲۷ درجه سانتیگراد می باشد.

مراقبت:

ورمی کمپوست نسبت به روش های معمولی تهیه کمپوست، نیاز به مراقبت بیشتری
دارد. کرم های مورد استفاده در ورمی کمپوست برای سالم ماندن و ایجاد مواد کمپوست نیاز
به مراقبت، غذا، گرما و رطوبت در سطوح مناسب دارند.

هزینه:

راه اندازی ورمی کمپوست نسبت به توده های کمپوست معمولی یا کمپوست های
دسته ای، گران تر است. ورمی کمپوست برای شروع به مواد خاصی مانند ظروف پلاستیکی یا
فلزی و کرم های خاکی قرمز نیاز دارد. کمپوست سازی معمولی برای شروع به چیزی جز یک
تپه یا بشکه نیاز ندارد. همچنین ورمی کمپوست به آهک نیز برای تثبیت سطح اسید ایجاد
شده توسط زباله در خاک جدید نیازمند است.

فضای مورد نیاز:

ورمی کمپوست نسبت به کمپوست معمولی به فضای بیشتری نیاز دارد. در نهایت،
به چندین سطل برای بدست آوردن همان بازدهی کمپوست نیاز دارید که از یک سطل کمپوست معمولی
بدست می آورید.

نگرانی ها:

ورمی کمپوست هیچ گونه بذر علف های هرز را که ممکن است همراه با مواد
غذایی وارد منطقه بستر شده باشد از بین نمی برد. شواهد کافی وجود ندارد که نشان
دهد در صورت وجود مقادیر زیادی پاتوژن در مواد آلی، پاتوژن ها از بین می روند. زیرا
مهمترین مسئله، تهیه بستری است که در درجه اول به کرم های خاکی اجازه دهد تا غذای
خود را تأمین کنند.