انگور بی دانه
تامسون یکی از محبوب ترین انواع انگورها است و معمولاً نوعی انگور است که در فروشگاه
های مواد غذایی به فروش می رسد. انگور بی دانه تامسون بسیار پرمحصول می باشند به
طوری که در هر تاک ۲۰ تا ۳۰ خوشه انگور سبز کم رنگ به دست می دهند. از آنجا که تاک
انگور تامسون بسیار پرمحصول بوده و میوه زیادی تولید می کند، هرس مناسب برای سالم نگه
داشتن و تولید محصول بهتر تاک ضروری است. روش های مختلف هرس برای تاک این نوع
انگور وجود دارد، اما روش “نیفن چهار بازویی” یکی از ساده ترین روش ها است.
اگر هرس سنگین تری انجام می دهید، تاک انگور تامسون خود را در اواخر زمستان یا اوایل
بهار یا در اواسط زمستان که شاخه های رونده سال جاری سفت شده اند، هرس کنید.
هرس چهار بازویی
نیفن شامل چند نوع مختلف است که توسط ویلیان نیفن در سال ۱۸۵۰ ارائه شده است.
در این روش،
بوته دارای چهار بازو و یک تنه اصلی است و شاخه های یکساله بر روی ۲ تا ۳ سیم
(اکثراً سه سیم) هدایت می شوند. تنه اصلی درست تا زیر سیم بالایی هدایت می شود. در
این روش شاخه های سال جاری به حالت آویزان رها شده و شاخه های یکساله به صورت افقی
هدایت می شوند. بنابراین به حداقل بستن تابستانه احتیاج دارد. این روش به ویژه
محصول زیادی تولید می کند، ضمناً هرس بوته ها نیز نسبتاً ساده می باشد. بوته های
جوان با دو جوانه و یا به صورت یک شاخه بلندتر که بعداً جوانه گیری می گردد،
سربرداری می شوند. در طول اولین فصل رشد، یک شاخه بلند از هر کدام ایجاد کرده و آن
ها را با یک جوانه سربرداری می نمایند.
زمانی که رشد
شروع شد، شاخه ای که از جوانه ضعیف تر حاصل شده است را جوانه گیری کرده تا قوی تر گردد.
به طور ایده آل شاخه های سال جاری باید در طول فصل اول به قدی طویل شوند که به سیم
بالایی برسند. در شروع سال دوم از بین دو شاخه ایجاد شده آنکه قوی تر است را به
سیم بالایی محکم بسته و در همان نقطه قطع می کنیم و دیگری را باید به طور کامل حذف
نمود.
در شروع سال
دوم اگر بوته رشد کافی نداشته و ضعیف باشد، مجدداً بوته را با یک شاخه یکساله دو
جوانه ای سربرداری می کنیم تا از هر کدام در سال بعد (دوم) شاخه ای ایجاد گردد.
در پایان سال
دوم (یا شروع سومین فصل رشد) شاخه های جانبی که از شاخه یکساله (تنه عمودی) توسعه
یافته اند، در طول بهار سومین یا چهارمین فصل رشد بر اساس قدرت بوته، آنها را هرس
می کنیم. اگر چهار شاخه یکساله قوی در دسترس می باشد آنها را در طول سیم های پایین
و بالا (دو تا بر روی هر کدام و در مقابل هم) هدایت کرده، این شاخه های انتخابی را
با ۵ تا ۶ جوانه سربردری کرده و بقیه را به طور کامل حذف می نماییم. البته ممکن
است ۲ تا ۳ تای آنها را به صورت مهمیز سربرداری نمود. زمانی که قدرت رشد بوته جهت
نگهداری چهار شاخه یکساله کافی نمی باشد، دو شاخه یکساله قوی بر روی سیم پایینی
هدایت کرده و دوتای دیگری با ۱ تا ۲ جوانه در سطح سیم بالایی سربرداری شود.
در طول سال
سوم (یا چهارم) مقدار کمی محصول روی سیم پایینی تولید می شود و در شاخه یکساله جهت
تولید میوه در سال چهارم (یا پنجم) روی سیم بالا هدایت می شود. هرس بوته های بالغ
مشتمل بر قطع همه چوب های رشد کرده در آنسوی اولین شاخه قوی توسعه یافته روی هر یک
از چهار یا بیشتر شاخه یکساله می باشد. معمولاً اولین یا دومین جوانه روی شاخه
یکساله، شاخه مورد نظر را بوجود می آورد.
در این روش،
شاخه های یکساله یا بازوها هر ساله رشد جانبی داشته و بر قطر آنها افزوده می گردد
که تجمع چوب های مسن در نهایت باعث تولید شاخه هایی می شود که فاصله زیادی از تنه
دارند و باید بازوها را قطع کرد. البته قطع یکباره هر چهار بازو در یک سال ضروری
نبود و نامناسب می باشد. باغدار با توجه به محصول، این عمل را در شرایط مطلوب
انجام می دهد. به این منظور یک شاخه یکساله مثمر در نزدیکی تنه اصلی ایجاد کرده و
این در حالی است که کل محصول به وسیله شاخه هایی که هر از گاهی از جوانه های خواب
توسعه می یابند و یا از اسپورهایی که برای این امر نگهداری شد اند تأمین می گردد.
بعد از اینکه
شاخه انتخابی رشد کافی کرد، چوب های مسن به طور دقیق از تنه اصلی قطع شده و شاخه
یکساله جدید جایگزین آن می گردد. به همین طریق اگر لازم باشد می توان تنه اصلی
جدیدی به وجود آورد. در این حالت شاخه مناسبی جهت تجدید بر روی تنه قبلی به طور
طبیعی ایجاد نمی گردد ولی با انجام هرس شدید در یک سال می توان به نتیجه دلخواه رسید.
این روش مناسب
بوته های قوی بوده که در خاک های حاصلخیز کاشته شده اند و روی آنها تا ۶۰ جوانه می
توان باقی گذاشت که منجر به افزایش تولید می گردد. اگرچه معلوم شده میزان تولید
جوانه ها زمانی که قطر شاخه کمتر از یک ششم اینچ است، کاهش می یابد. البته میزان
تولید را می توان با افزایش شاخه های یکساله زیاد کرد. در تحت شرایط عکس ما مجبور
به نگهداری تعداد کمتری شاخه یکساله (کمتر از چهار عدد) هستیم و اگر دو شاخه
یکساله باقی گذاشته شود، بایستی آن دو را فقط روی سیم بالایی هدایت کرد و شاخه ها
را با تعداد اسپور کمتری سربرداری نمود تا زمانی که بوته به اندازه کافی تقویت
گردد و بتوانیم بر روی هر دو سیم شاخه یکساله میوه دهنده ایجاد کنیم. ثابت شده که
شاخه های یکساله برخاسته از بالای تنه اصلی نسبت به آنهایی که از پهلوی تنه خارج
شده اند متمرکز هستند.
