مریم گلی
در دسته گیاهان بوته ای بومی
نواحی گرم محسوب می شود. این گیاه که گل های کوچک قرمز، سفید، صورتی یا نارنجی می
دهد معمولا برای تزیین محوطه استفاده می شود. از آن جا که این گیاه
خواص
درمانی
مختلفی دارد کاشت آن جهت مصرف خوراکی هم رایج است.
مریم گلی
که به کم آبی هم
مقاومت زیادی دارد، رشد بالایی داشته و در زمان کوتاهی می تواند تا ۱٫۵ متر رشد
کند. هر چند همین مسئله باعث می شود که
هرس کردن آن پیش از فرا رسیدن فصل سرما و به خواب رفتن گیاه الزامی باشد.
اولین قدم برای هرس کردن و افزایش توان
گیاه در سال بعد، جدا کردن گل های خشک شده است. با بریدن شاخه های گل به صورت تک
به تک در فصل بهار می توان به ذخیره انرژی بیشتر و فعالیت بهتر گیاه در آینده کمک
کرد.
هرس شاخه ها نیز هر ۲ یا ۳ سال یک بار
انجام می شود تا شاخه ها و ساقه اصلی چوبی تر و کلفت تر شوند. برای این کار در
واقع بیشتر شاخه و برگ های گیاه بریده شده و تقریبا تمام شاخه ها از فاصله ارتفاع
۵ سانتی متری به بالا قطع می شوند. این کار باعث افزایش رشد گیاه می شود. بنابراین
زمانی باید این کار انجام شود که گیاهان جدید و کوچک در اطراف گیاه قدیمی تری که
هرس می شود وجود نداشته باشد.
هرس سبک بر خلاف
هرس
اساسی، هر سال انجام
می شود. به این صورت هر سال بخشی از شاخه و برگ های خشک شده، آسیب دیده و اضافی
جدا می شوند. هرس سبک به نسبت هرس اساسی دقت و زمان بیشتری لازم دارد. طبیعتاً پس
از این هرس، گیاه کمی خلوت تر و کم تراکم تر می شود و کمی هم به رشد بیشتر تشویق
می گردد.
راه دیگر هرس کردن که عمدتا صرفاً برای
افزایش گل دهی انجام می شود این است که درست پیش از فصل گل دهی یا پس از آن تمام
شاخه ها کاملاً قطع شده تا جوانه زنی و رشد همه جانبه به شدت در گیاه تقویت گردد. بهترین
حالت آن است که این کار پیش از آخرین ماه های گل دهی گیاه پیش از فصل صرفا انجام
شود تا طول بازه رشد گیاه حداکثر شود.
